On the subject of the Policy regarding the Islands of French America, March 1685
Recorded at the sovereign Council of Saint Domingue, 6 May 1687.

Louis, by the grace of God, King of France and Navarre: to all those here present and to those to come, GREETINGS. In that we must also care for all people that Divine Providence has put under our tutelage, we have agreed to have the reports of the officers we have sent to our American islands studied in our presence. These reports inform us of their need for our authority and our justice in order to maintain the discipline of the Roman, Catholic, and Apostolic Faith in the islands. Our authority is also required to settle issues dealing with the condition and quality of the slaves in said islands. We desire to settle these issues and inform them that, even though they reside infinitely far from our normal abode, we are always present for them, not only through the reach of our power but also by the promptness of our help toward their needs. For these reasons, and on the advice of our council and of our certain knowledge, absolute power and royal authority, we have declared, ruled, and ordered, and declare, rule, and order, that the following pleases us:

Article I. We desire and we expect that the Edict of 23 April 1615 of the late King, our most honoured lord and father who remains glorious in our memory, be executed in our islands. This accomplished, we enjoin all of our officers to chase from our islands all the Jews who have established residence there. As with all declared enemies of Christianity, we command them to be gone within three months of the day of issuance of the present [order], at the risk of confiscation of their persons and their goods.

Article II. All slaves that shall be in our islands shall be baptized and instructed in the Roman, Catholic, and Apostolic Faith. We enjoin the inhabitants who shall purchase newly-arrived Negroes to inform the Governor and Intendant of said islands of this fact within no more than eight days, or risk being fined an arbitrary amount. They shall give the necessary orders to have them instructed and baptized within a suitable amount of time.

Article III. We forbid any religion other than the Roman, Catholic, and Apostolic faiths from being practised in public. We desire that offenders be punished as rebels disobedient of our orders. We forbid any gathering to that end, which we declare to be conventicle, illegal, and seditious, and subject to the same punishment as would be applicable to the masters who permit it or accept it from their slaves.

Article IV. No persons assigned to positions of authority over Negroes shall be other than a member of the Roman, Catholic, and Apostolic Faith, and the master who assigned these persons shall risk having said Negroes confiscated and arbitrary punishment levied against the persons who accepted said the position of authority.

Article V. We forbid our subjects who belong to the so-called "reformed" religion from causing any trouble or unforeseen difficulties for our other subjects or even for their own slaves in the free exercise of the Roman, Catholic, and Apostolic Faith, at the risk of exemplary punishment.

Article VI. We enjoin all our subjects, of whatever religion and social status they may be, to observe Sundays and the holidays that are observed by our subjects of the Roman, Catholic, and Apostolic Faith. We forbid them to work, nor make their slaves work, on said days, from midnight until the following midnight. They shall neither cultivate the earth, manufacture sugar, nor perform any other work, at the risk of a fine and an arbitrary punishment against the masters, and of confiscation by our officers of as much sugar worked by said slaves before being caught.

Article VII. We forbid them also to hold slave markets or any other market on said days at the risk of similar punishments and of confiscation of the merchandise that shall be discovered at the market, and an arbitrary fine against the sellers.

Article VIII. We declare that our subjects who are not of the Roman, Catholic, and Apostolic Faith, are incapable of contracting a valid marriage in the future. We declare any child born from such unions to be bastards, and we desire that said marriages be held and reputed, and to hold and repute, as actual concubinage.

Article IX. Free men who shall have one or more children during concubinage with their slaves, together with their masters who accepted it, shall each be fined two thousand pounds of sugar. If they are the masters of the slave who produced said children, we desire, in addition to the fine, that the slave and the children be removed and that she and they be sent to work at the hospital, never to gain their freedom. We do not expect however for the present article to be applied when the man was not married to another person during his concubinage with this slave, who he should then marry according to the accepted rites of the Church. In this way she shall then be freed, the children becoming free and legitimate. . . .

Article XI. We forbid priests from conducting weddings between slaves if it appears that they do not have their masters' permission. We also forbid masters from using any constraints on their slaves to marry them without their wishes.

Article XII. Children born from marriages between slaves shall be slaves, and if the husband and wife have different masters, they shall belong to the masters of the female slave, not to the master of her husband.

Article XIII. We desire that if a male slave has married a free woman, their children, either male or female, shall be free as is their mother, regardless of their father's condition of slavery. And if the father is free and the mother a slave, the children shall also be slaves…

Article XV. We forbid slaves from carrying any offensive weapons or large sticks, at the risk of being whipped and having the weapons confiscated. The weapons shall then belong to he who confiscated them. The sole exception shall be made for those who have been sent by their masters to hunt and who are carrying either a letter from their masters or his known mark.

Article XVI. We also forbid slaves who belong to different masters from gathering, either during the day or at night, under the pretext of a wedding or other excuse, either at one of the master's houses or elsewhere, and especially not in major roads or isolated locations. They shall risk corporal punishment that shall not be less than the whip and the fleur de lys, and for frequent recidivists and in other aggravating circumstances, they may be punished with death, a decision we leave to their judge. We enjoin all our subjects, even if they are not officers, to rush to the offenders, arrest them, and take them to prison, and that there be no decree against them…

Article XVIII. We forbid slaves from selling sugar cane, for whatever reason or occasion, even with the permission of their master, at the risk of a whipping for the slaves and a fine of ten pounds for the masters who gave them permission, and an equal fine for the buyer.

Article XIX. We also forbid slaves from selling any type of commodities, even fruit, vegetables, firewood, herbs for cooking and animals either at the market, or at individual houses, without a letter or a known mark from their masters granting express permission. Slaves shall risk the confiscation of goods sold in this way, without their masters receiving restitution for the loss, and a fine of six pounds shall be levied against the buyers…

Article XXVII. Slaves who are infirm due to age, sickness or other reason, whether the sickness is curable or not, shall be nourished and cared for by their masters. In the case that they be abandoned, said slaves shall be awarded to the hospital, to which their master shall be required to pay six sols per day for the care and feeding of each slave…

Article XXXI. Slaves shall not be a party, either in court or in a civil matter, either as a litigant or as a defendant, or as a civil party in a criminal matter. And compensation shall be pursued in criminal matters for insults and excesses that have been committed against slaves…

Article XXXIII. The slave who has struck his master in the face or has drawn blood, or has similarly struck the wife of his master, his mistress, or their children, shall be punished by death…

Article XXXVIII. The fugitive slave who has been on the run for one month from the day his master reported him to the police, shall have his ears cut off and shall be branded with a fleur de lys on one shoulder. If he commits the same infraction for another month, again counting from the day he is reported, he shall have his hamstring cut and be branded with a fleur de lys on the other shoulder. The third time, he shall be put to death.

Article XXXIX. The masters of freed slaves who have given refuge to fugitive slaves in their homes shall be punished by a fine of three hundred pounds of sugar for each day of refuge.

Article XL. The slave who has been punished with death based on denunciation by his master, and who is not a party to the crime for which he was condemned, shall be assessed prior to his execution by two of the principal citizens of the island named by a judge. The assessment price shall be paid by the master, and in order to satisfy this requirement, the Intendant shall impose said sum on the head of each Negro. The amount levied in the estimation shall be paid for each of the said Negroes and levied by the [Tax] Farmer of the Royal Western lands to avoid costs. . . .

Article XLII. The masters may also, when they believe that their slaves so deserve, chain them and have them beaten with rods or straps. They shall be forbidden however from torturing them or mutilating any limb, at the risk of having the slaves confiscated and having extraordinary charges brought against them.

Article XLIII. We enjoin our officers to criminally prosecute the masters, or their foremen, who have killed a slave under their auspices or control, and to punish the master according to the circumstances of the atrocity. In the case where there is absolution, we allow our officers to return the absolved master or foreman, without them needing our pardon.

Article XLIV. We declare slaves to be charges, and as such enter into community property. They are not to be mortgaged, and shall be shared equally between the co-inheritors without benefit to the wife or one particular inheritor, nor subject to the right of primogeniture, the usual customs duties, feudal or lineage charges, or feudal or seigneurial taxes. They shall not be affected by the details of decrees, nor from the imposition of the four-fifths, in case of disposal by death or bequeathing…

Article XLVII. Husband, wife and prepubescent children, if they are all under the same master, may not be taken and sold separately. We declare the seizing and sales that shall be done as such to be void. For slaves who have been separated, we desire that the seller shall risk their loss, and that the slaves he kept shall be awarded to the buyer, without him having to pay any supplement…

Article LV. Masters twenty years of age may free their slaves by any act toward the living or due to death, without their having to give just cause for their actions, nor do they require parental advice as long as they are minors of 25 years of age.

Article LVI. The children who are declared to be sole legatees by their masters, or named as executors of their wills, or tutors of their children, shall be held and considered as freed slaves...

Article LVIII. We declare their freedom is granted in our islands if their place of birth was in our islands. We declare also that freed slaves shall not require our letters of naturalization to enjoy the advantages of our natural subjects in our kingdom, lands or country of obedience, even when they are born in foreign countries.

Article LIX. We grant freed slaves the same rights, privileges and immunities that are enjoyed by freeborn persons. We desire that they are deserving of this acquired freedom, and that this freedom gives them, as much for their person as for their property, the same happiness that natural liberty has on our other subjects.

Versailles, March 1685, the forty-second year of our reign.

Signed LOUIS,

and below the King.
Colbert, visa, Le Tellier.

Read, posted and recorded at the sovereign council of the coast of Saint Domingue, kept at Petit Goave, 6 May 1687, Signed Moriceau.

Over het beleid inzake de eilanden van Frans Amerika, maart 1685
Opgenomen tijdens de soevereine Raad van Saint Domingue, 6 mei 1687.

Lodewijk, bij de gratie Gods, Koning van Frankrijk en Navarra: aan allen die hier aanwezig zijn en aan hen die komen, GROETEN. Omdat wij ook moeten zorgen voor alle mensen die de Goddelijke Voorzienigheid onder onze voogdij heeft geplaatst, hebben wij ermee ingestemd de rapporten van de officieren die wij naar onze Amerikaanse eilanden hebben gestuurd, in onze aanwezigheid te laten bestuderen. Deze rapporten informeren ons over hun behoefte aan ons gezag en onze rechtvaardigheid om de discipline van het Roomse, Katholieke en Apostolische Geloof op de eilanden te handhaven. Ons gezag is ook nodig om zaken te regelen betreffende de toestand en kwaliteit van de slaven op genoemde eilanden. Wij wensen deze kwesties te regelen en hen te informeren dat, hoewel zij oneindig ver van onze normale verblijfplaats wonen, wij altijd voor hen aanwezig zijn, niet alleen door het bereik van onze macht, maar ook door de snelheid van onze hulp in hun behoeften. Om deze redenen, en op advies van onze raad en van onze zekere kennis, absolute macht en koninklijk gezag, hebben wij verklaard, geregeerd en bevolen, en verklaren, regeren en bevelen, dat het volgende ons behaagt:

Artikel I. Wij verlangen en verwachten dat het Edict van 23 april 1615 van wijlen de Koning, onze meest geëerde heer en vader die glorieus in onze herinnering blijft, op onze eilanden wordt uitgevoerd. Dit bereikt, bevelen wij al onze officieren om alle Joden die zich op onze eilanden hebben gevestigd te verjagen. Zoals met alle verklaarde vijanden van het Christendom, bevelen wij hen te vertrekken binnen drie maanden na de dag van de uitvaardiging van dit [bevel], op straffe van confiscatie van hun personen en hun goederen.

Artikel II. Alle slaven die zich op onze eilanden bevinden, moeten worden gedoopt en onderwezen in het Roomse, Katholieke en Apostolische Geloof. Wij bevelen de inwoners die nieuw aangekomen negers kopen, dit binnen acht dagen aan de gouverneur en de magistraat van deze eilanden mee te delen, anders riskeren zij een willekeurige boete. Zij zullen de nodige orders geven om hen binnen een passende termijn te onderrichten en te dopen.

Artikel III. Wij verbieden dat andere godsdiensten dan het Roomse, Katholieke en Apostolische geloof in het openbaar worden beleden. Wij wensen dat overtreders worden gestraft als rebellen die onze bevelen ongehoorzaam zijn. Wij verbieden elke bijeenkomst met dat doel, die wij kloosterlijk, onwettig en opruiend verklaren, en die onderworpen is aan dezelfde straf als zou gelden voor de meesters die dit toestaan of accepteren van hun slaven.

Artikel IV. Geene personen, aangesteld op posten van gezag over negers, zullen anders zijn dan een lid van het Roomsche, Katholieke en Apostolische Geloof, en de meester, die deze personen heeft aangesteld, zal het risico lopen, dat deze negers in beslag worden genomen en dat willekeurige straffen worden opgelegd aan de personen, die deze positie van gezag hebben aanvaard.

Artikel V. Wij verbieden onze onderdanen die tot de zogenaamde "hervormde" godsdienst behoren, onze andere onderdanen of zelfs hun eigen slaven in de vrije uitoefening van het Roomse, Katholieke en Apostolische Geloof moeilijkheden of onvoorziene moeilijkheden te bezorgen, op straffe van een voorbeeldige straf.

Artikel VI. Wij verplichten al onze onderdanen, van welke godsdienst en maatschappelijke stand zij ook zijn, de zondagen en de feestdagen die door onze onderdanen van het Roomse, Katholieke en Apostolische Geloof in acht worden genomen, in acht te nemen. Wij verbieden hen te werken, of hun slaven te laten werken, op genoemde dagen van middernacht tot de volgende middernacht. Zij zullen noch de aarde bewerken, noch suiker vervaardigen, noch enig ander werk verrichten, op straffe van een boete en een willekeurige bestraffing van de meesters, en van verbeurdverklaring door onze ambtenaren van zoveel suiker die door genoemde slaven is bewerkt voordat zij werden betrapt.

Artikel VII. Wij verbieden hun ook op genoemde dagen slavenmarkten of enige andere markt te houden op straffe van soortgelijke straffen en van verbeurdverklaring van de koopwaar die op de markt ontdekt zal worden, en van een willekeurige boete voor de verkopers.

Artikel VIII. Wij verklaren dat onze onderdanen die niet van het Roomse, Katholieke en Apostolische geloof zijn, niet in staat zijn in de toekomst een geldig huwelijk te sluiten. Wij verklaren dat elk kind dat uit dergelijke verbintenissen wordt geboren, bastaards zijn, en wij wensen dat deze huwelijken worden gehouden en gerekend, en worden gehouden en gerekend, als feitelijke concubinage.

Artikel IX. Vrije mannen die een of meer kinderen zullen krijgen tijdens concubinage met hun slaven, samen met hun meesters die het aanvaard hebben, zullen elk een boete krijgen van tweeduizend pond suiker. Indien zij de meesters zijn van de slavin die deze kinderen heeft voortgebracht, wensen wij, naast de boete, dat de slavin en de kinderen worden verwijderd en dat zij en zij worden gestuurd om in het ziekenhuis te werken, om nooit hun vrijheid te verkrijgen. Wij verwachten echter niet dat dit artikel zal worden toegepast wanneer de man tijdens zijn concubinage met deze slavin niet met een ander getrouwd was, met wie hij dan volgens de aanvaarde riten van de Kerk moet trouwen. Op deze wijze zal zij dan worden bevrijd, waarbij de kinderen vrij en wettig worden...

Artikel XI. Wij verbieden priesters huwelijken tussen slaven te voltrekken als blijkt dat zij geen toestemming van hun meesters hebben. Ook verbieden wij de meesters om hun slaven te dwingen om zonder hun wil te trouwen.

Artikel XII. Kinderen geboren uit huwelijken tussen slaven zullen slaven zijn, en als de man en de vrouw verschillende meesters hebben, zullen zij toebehoren aan de meesters van de vrouwelijke slavin, niet aan de meester van haar man.

Artikel XIII. Wij wensen dat, indien een mannelijke slaaf met een vrije vrouw is getrouwd, hun kinderen, hetzij mannelijk of vrouwelijk, vrij zullen zijn zoals hun moeder, ongeacht de slaventoestand van hun vader. En als de vader vrij is en de moeder een slavin, zullen de kinderen ook slaven zijn…

Artikel XV. Wij verbieden slaven offensieve wapens of grote stokken te dragen, op straffe van zweepslagen en inbeslagname van de wapens. De wapens behoren dan toe aan degene die ze in beslag heeft genomen. De enige uitzondering wordt gemaakt voor hen die door hun meesters zijn uitgezonden om te jagen en die een brief van hun meesters of zijn bekende merkteken bij zich dragen.

Artikel XVI. Wij verbieden ook dat slaven die aan verschillende meesters toebehoren, zich overdag of 's nachts, onder het voorwendsel van een bruiloft of een ander excuus, verzamelen bij een van de huizen van de meesters of elders, en vooral niet in hoofdwegen of geïsoleerde plaatsen. Zij riskeren lijfstraffen die niet minder zullen zijn dan de zweep en de fleur de lys, en voor veelvuldige recidivisten en in andere verzwarende omstandigheden kunnen zij met de dood worden gestraft, een beslissing die wij aan de rechter overlaten. Wij bevelen al onze onderdanen, zelfs als zij geen officieren zijn, zich naar de overtreders te spoeden, hen te arresteren en hen naar de gevangenis te brengen…

Artikel XVIII. Wij verbieden slaven suikerriet te verkopen, om welke reden of gelegenheid dan ook, zelfs met toestemming van hun meester, op straffe van zweepslagen voor de slaven en een boete van tien pond voor de meesters die hen toestemming gaven, en een gelijke boete voor de koper.

Artikel XIX. Wij verbieden ook de slaven alle soorten goederen te verkopen, zelfs fruit, groenten, brandhout, kruiden om te koken en dieren, hetzij op de markt, hetzij in individuele huizen, zonder een brief of een bekend merkteken van hun meesters die uitdrukkelijke toestemming geven. Slaven riskeren de inbeslagname van goederen die op deze wijze zijn verkocht, zonder dat hun meesters restitutie ontvangen voor het verlies, en een boete van zes pond zal worden geheven tegen de kopers...

Artikel XXVII. Slaven die door ouderdom, ziekte of andere oorzaak, al dan niet geneesbaar, invalide zijn, moeten door hun meesters worden gevoed en verzorgd. In het geval dat zij worden achtergelaten, zullen deze slaven worden toegewezen aan het ziekenhuis, waaraan hun meester zes sols per dag zal moeten betalen voor de verzorging en het voeden van elke slaaf...

Artikel XXXI. Slaven zullen geen partij zijn, noch in de rechtbank, noch in een burgerlijke zaak, noch als procespartij, noch als gedaagde, noch als burgerlijke partij in een strafzaak. En in strafzaken zal schadevergoeding worden geëist voor beledigingen en excessen die tegen slaven zijn begaan…

Artikel XXXIII. De slaaf die zijn meester in het gezicht heeft geslagen of bloed heeft doen vloeien, of op gelijke wijze de vrouw van zijn meester, zijn minnares of hun kinderen heeft geslagen, wordt met de dood gestraft…

Artikel XXXVIII. Van de gevluchte slaaf die een maand op de vlucht is, te rekenen van de dag waarop zijn meester hem bij de politie heeft aangegeven, worden de oren afgesneden en op een schouder gebrandmerkt met een fleur de lys. Als hij dezelfde overtreding nog een maand lang begaat, opnieuw te rekenen vanaf de dag dat hij is aangegeven, wordt hem de hamstring afgesneden en de andere schouder gebrandmerkt met een fleur de lys. Bij de derde keer wordt hij ter dood gebracht.

Artikel XXXIX. De meesters van vrijgemaakte slaven, die aan gevluchte slaven in hun huizen onderdak hebben verschaft, worden gestraft met een boete van driehonderd pond suiker voor elke dag dat zij onderdak hebben verschaft.

Artikel XL. De slaaf die met de dood is gestraft op grond van een aanklacht van zijn meester, en die geen partij is bij de misdaad waarvoor hij is veroordeeld, wordt vóór zijn executie door twee van de voornaamste burgers van het eiland, die door een rechter worden aangewezen, getaxeerd. De schattingsprijs wordt betaald door de meester, en om aan deze eis te voldoen, legt de Intendant deze som op aan het hoofd van elke neger. Het in de schatting geheven bedrag zal voor elk van de genoemde negers worden betaald en door de [Belasting] Boer van de Koninklijke Westelijke landen ter voorkoming van kosten worden geheven. . . .

Artikel XLII. De meesters mogen ook, wanneer zij menen dat hun slaven dat verdienen, hen ketenen en hen laten slaan met roeden of riemen. Het is hun echter verboden hen te folteren of ledematen te verminken, op straffe van verbeurdverklaring van de slaven en van buitengewone aanklachten tegen hen.

Artikel XLIII. Wij gelasten onze ambtenaren de meesters, of hun voormannen, die een slaaf onder hun auspiciën of toezicht hebben gedood, strafrechtelijk te vervolgen en de meester te straffen naar gelang van de omstandigheden van de gruweldaad. In geval van absolutie staan wij onze officieren toe de vrijgesproken meester of voorman terug te sturen, zonder dat zij onze vergiffenis nodig hebben.

Artikel XLIV. Wij verklaren dat slaven lasten zijn, en als zodanig deel uitmaken van het gemeenschapsbezit. Zij mogen niet verhypothekeerd worden, en zullen gelijkelijk tussen de mede-erfgenamen worden verdeeld, zonder voordeel voor de echtgenote of een bepaalde erfgenaam, noch onderworpen worden aan het recht van eerstgeboorterecht, de gebruikelijke douanerechten, feodale of lineaire lasten, of feodale of seigneuriale belastingen. Zij worden niet getroffen door de bijzonderheden van de decreten, noch door de heffing van het viervijfde deel, in geval van vervreemding door overlijden of nalatenschap...

Artikel XLVII. Man, vrouw en prepuberale kinderen mogen, indien zij allen onder dezelfde meester zijn, niet afzonderlijk in beslag worden genomen en verkocht. Wij verklaren de inbeslagneming en verkoop die als zodanig zal geschieden nietig. Voor slaven die gescheiden zijn, verlangen wij dat de verkoper hun verlies zal riskeren, en dat de slaven die hij gehouden heeft, aan de koper zullen worden toegekend, zonder dat hij enige toeslag hoeft te betalen...

Artikel LV. De meesters van twintig jaar kunnen hun slaven bevrijden door elke daad jegens de levenden of door de dood, zonder dat zij voor hun daden een gegronde reden behoeven op te geven, noch hebben zij ouderlijke raad nodig, zolang zij minderjarig zijn van 25 jaar.

Artikel LVI. De kinderen die door hun meesters tot enige legatarissen zijn verklaard, of tot executeurs-testamentair of voogd van hun kinderen zijn benoemd, zullen als vrijgemaakte slaven worden gehouden en beschouwd...

Artikel LVIII. Wij verklaren dat hun vrijheid op onze eilanden wordt verleend indien hun geboorteplaats op onze eilanden was. Wij verklaren tevens dat de bevrijde slaven onze naturalisatiebrieven niet nodig zullen hebben om de voordelen van onze natuurlijke onderdanen in ons koninkrijk, onze landen of ons land van gehoorzaamheid te genieten, zelfs wanneer zij in vreemde landen geboren zijn.

Artikel LIX. Wij verlenen aan bevrijde slaven dezelfde rechten, voorrechten en immuniteiten die door vrijgeborenen worden genoten. Wij wensen dat zij deze verworven vrijheid verdienen, en dat deze vrijheid hun, zowel voor hun persoon als voor hun eigendom, hetzelfde geluk geeft dat de natuurlijke vrijheid heeft op onze andere onderdanen.

Versailles, maart 1685, het tweeënveertigste jaar van onze regering.

Getekend LOUIS,

en onder de Koning.Colbert, visa, Le Tellier.

Gelezen, gepost en geregistreerd op de soevereine raad van de kust van Saint Domingue, gehouden te Petit Goave, 6 mei 1687, Getekend Moriceau.